MHS किस्सा : बर्वे सर

​​

​

Reminiscences by PK

आठवणी काही जपून ठेवलेल्या, काही आपोआप स्मरणात राहिलेल्या, काही मनाला स्पर्श करून गेलेल्या, काही हसणार्या, तर काही दुखावणार्या..........            काही  गवसल्या  नंतर काही हरवल्याची जाणीव करून देशाच्या , आशा या आठवणी. ... मित्रांनो,  म्हणूनच तुमच्या सोबत जगलेल्या काही ठळक / धुसर आठवणींचा कोलाज मांडावा असं वाटलं.....                              बाजारे शाळा - वर्ग 4थी ब 4 थी ब चा वर्ग शेवटून दुसरा अंधारात होता, 4 थी अ चा मात्र अगदी पर्यात होता. त्या वर्गाकडे जायची त्यावेळी माझी कधी हिंमतच होत नव्हती.(अ तुकडी मधिल गोर्यां गोमट्या चेहर् यांची भितीच कारणीभूत असेल बहुधा )             बाजारे शाळेनंतर मुधोजी हायस्कूल ला भरती झाली. आमची  रवानगी 5 वी अ मध्ये झाली. तो पहिला दिवस अजूनही थोडाफार आठवतो. सर्वांना तुकडी निहाय रांगेत उभे केले होते. पतंगे मॅडम आणि जावळे सर ( लिज्जत पापड ची जाहिरात लागली की सर अजूनही आठवुन जातात ) काहीतरी instructions देत होते.             वर्गात प्रवेश केला. ....... ( सर्वात safe जागा म्हणजे मधल्या रांगेतील बाक, फार पुढे ही नाही आणि फार मागे पण नाही ) गणिताला पारशी  मॅडम , इंग्रजी / विज्ञाना ला जोशी मॅडम.  ( 4 थी पर्यंत शेंडे बाई, बेडकीहाळ बाई , कदम बाई, या सार्यांना बाई असे संबोधत होतो, 5 वी नंतर शिक्षिकेला मॅडम म्हणायला सुरूवात केली असावी )            हळूहळू वर्ग मित्रांबरोबर मैत्री घट्ट व्हायला लागली. शिकवण्या पण जवळपास सर्वांच्या काही ठराविक ठिकाणी च होत्या.            5 वी ते 10 वी मुधोजीच्या खुप सार् या आठवणी अजूनही लक्षात आहेत. भोकरे सरांनी पाठ करून घेतलेले  I-go/You-go , शेख सरांची गणित व विज्ञान  शिकवण्याची पद्धत, चांदवडकर मॅडम ची करडी शिस्त, नेरकर - हळबे सरांची संगितावरची आस्था, मदने सरांचे फळ्यावरचे सुवाच्च अक्षर, उंडे सरांचा रूद्रावतार, NCC मधले दिवस, धुमाळ सुरांचे extra classes , R.K. Deshpande सरांचे ऐका हातात नैपकीन घेऊन पुस्तक सावरणे, P.T. च्या तासाला केशरी रंगाच्या हवा नसलेल्या फुटबॉल मागे धावणे, विमानतळावर, चिटुं, देवदत्त, वादे, राठोड, किरण जाधव, शिवा, प्रित्या, योगेश निकम, सागर निंबाळकर या सर्वांबरोबर खेळलेल्या cricket matches, काही घराच्या खिडक्यांच्या फोडलेल्या काचा......              
 10 वी ला बर्वे सरांचा class  ( सर फार शिस्तीचे, इतके की त्यांचा दुधवाला सुद्धा घड्याळाचा काटा चुकवत नसे.) आणि खुप सारे लाल शेरे असलेली माझी वही.             

 पुढे 11 वी 12 वी ला Y.C.J.C. ला admission,  पण सालं तिथे करमतच नव्हतं, सर्व मित्र मुधोजीला च होते, classes एकच असल्यामुळे अंतर वाढले नाही.......            
शेख सरांची energy, त्याचं dedication, चष्मा खाली घेऊन बघणे, केसकर सरांची physics शिकवण्याची हातोटी, शिंदे सरांनी maths  साठी करून घेतलेली मेहनत..                बोर्डाच्या परिक्षा  ( अदिती कुलकर्णी board exam ला पुढच्या बाकावर असायची - एकमेका सहाय्य करू अवघे धरू सुपंथ ) नंतरची खुप मोठी सुट्टी, results चे आलेले tension ........सगळ अगदी व्यवस्थित आठवत. ...                 Results नंतर सगळे आपापल्या मार्गाला लागले..... पुलाखालुन बरच पाणी वाहुन गेलं होतं.....  आणि अचानक उजाडला 26 जुलै चा दिवस.....

अशा बर्याचशा आठवणी मनात ठाण मां�डुन बसलेल्या आहेत . ...

जाता जाता  कुठेतरी वाचलेला एक शेर

"किनारो पर सागर के खजाने नही आते |   
फिर जिवन में दोस्त पुराने नही आते |  
 जि लो इन पलों को हसके जनाब  फिर लौटकर दोस्ती के जमाने नही आते | "                                              P.K.

MHS किस्सा - 7 : सुन

मागील blog मध्ये शेवटचे शब्द लिहिले होते - "coming सुन"

काय विचार भरकट होते तुमच्या मनामध्ये ?
कोण सून?
कुठल्या मुली / मैत्रिणीबद्दल असावा ?

सगळे सांगतो; पण थोडा दम धरा.
तश्या मुधोजी हाय स्कुल मध्ये मुलींचा count भरपूर. मुले पण भाग्यवान म्हणायची.
असोत आता शाळेतून बाहेर पडल्यावर कोण किती मोठे होते हे ज्याच्या त्याच्या हाती आणि घेतलेल्या परिश्रम यांमुळे. मुली म्हटले कि परिश्रम फार - अभ्यास करणे हेतर आलेच हो पण make up ही गोष्ट ओघानेच आली.
मेक-अप करायचे म्हणाले कि किती परिश्रम कुठल्या डबीतून कितीप्रमाणात कुठली powder किंवा solution घ्यायचे आणि कसे लावायचे  यांचे ज्ञान हे एकदम न सांगता बाळकडू असल्यासारखे.

असोत यांनी जर या गोष्टी नाही केल्यातर अर्धे जग बेकार होऊन जाईल.
जर इतकी स्तुती सुमने उधळली मुलींवर तर एकतर देशाचे growth rate जबरदस्त आणि आर्थिक मंदी येण्याचे संबध नाही. बहुतेक ग्रीक वासी हीच गोष्ट करायची चुकले आणि आता त्यांची सरकार सोने विकून आर्थिक व्यवस्था टिकवुन ठेवायचे प्रयत्न करते आहे आणि आम्ही भारतीय ते खरेदी करण्याचे :P
सध्याचे HOT topic - What is the current Gold rate?

बेकारीवरून आठवले साइच्या बेकारीची आठवण आली ना मागील blog चे शेवट - coming सुन.
आता या शाळकरी मैत्रिणी विवाहित होणार आणि नवीन नात्यांची सुरवात = सून.
सून बनायचे म्हणजे तारेवरची कसरत, किती गोष्टी सांभाळाव्या लागतात त्यांचे त्यांनाच माहित.
खरेच त्यांची सुंदरता प्रशंसनीय आहेच पण हि नाती सांभाळण्याची ताकद हरप्रकारे हीपण वाखाणण्याजोगी असते.  Make up ची Powder ते घर सांभाळायची Power हा प्रवास कौतुकास्पद. अर्थात याच्याबद्दल घरच्यांना व घरच्या संस्कारांना मानले पाहीजे.

आता सुन म्हंटले की नवी नाती आली ती ओघानेच.

सुन, जाऊ, नणंद, वहिनी. या नात्यांचे व शब्दाचे उच्चार थोड्याबहुत फरकाने बदललतात, पण नाती तिच.

चला नाती गोती आपला विषय नाही या blogचा.

ज्या व्यकती बद्दल सांगायचे आहे ती व्यक्ती फारच संस्कारी.

मित्र-मैत्रीणींचा परिवार मोठा. माझी आणी या व्यकतीची tuning बर् यापैकी चांगली. शाळा कॉलेज पर्यंत केलेली चेष्टा म्हस्करी भरपुर. १२ वी engineering पर्यंत या व्यकती च्या touch मध्ये होतो पण ऩंतर फक्त मित्रांबरोबरील गप्पा मारताना आठवणी मध्ये.

आता धन्यवाद म्हणावा तर गेट-टु ला होकार देणार्या तुम्हा मित्रांना.

ही व्यक्ती डीग्री नंतर एकदम गायब, आता ह्या व्यक्तीला मिस्टर इंडीया म्हणावे की मिस इंडीया हे तुम्हीच ठरवा.

मला कसाबसा या व्यकतीचा contact मिळाला खरा पण ही व्यक्ती गेट-टु ला येईल की नाही ही शंकाच होती.

ह्या व्यक्तीशी झालेले संभाषण एेका म्हणजे कळेल ही व्क्ती कोण!

मी: हेलो तुम्ही ***** का?

ती: हो, आपण?

मी: अरे ते राहुद्यात तुम्ही नर्हे मध्ये रहाता का?

ती: हो.  आपण?

मी: तुम्हाला गाडी चालवायची कुणी शिकवली??? एवढ्या जोरात turn घेतात का? तुम्ही turn घेतल्यावर मागे कुणी हे पण तुम्हाला कळत नाही? नुकसान भरपाई सोडा पण एकदा गाडी थांबऊन विचारपुस तर करायची!!

(आता या व्यकती चे धाबे दणाणले असणार, कारण पुढच्या प्रश्नात आवाजाचा tone change)

ती: अहो नाही हो.... मी एवढ्या जोरात गाडी कधीच चालवीत नाही. मला नाही आठवत असे काही झाल्याचे.

मी: (थोडा आवाज वरचढ करुन) ओ मला काही वेड नाही लागले उगीच R.T.O. मधुन तुमचा नाव, पत्ता व address काढायला.

(Just imagine काय situation असेल त्या व्यक्तीची)

ती: अहो लागले आहे का कुणाला? कोण पडले आहे? काही जास्त खर्च आहे काय treatmentचा?

मी: हो, १००० रुपये लागतील!

ती: काय?

(मला वाटतय त्या व्यक्तीला जर कुणी फक्त १०००रु मागत असेल तर ५ रु वाला Feviquick च्या advertisementची आठवण आली असेल, पण ती व्यक्ती shock मध्ये जास्त असावी तीला काहीच आठवले नसणार :P )

मी: हो हजार रुपये लागतील, कळत नाही का एकदा सांगीतलेले.

ती: हो पण आपण कोण?

(मला हसु आवरणे फार जड जात होते, हसत हसत ह्या प्रश्नाचे उत्तर प्रश्नच असणार बरोबरना?)

मी: आवाज ओळखला नाही कारे....?

(आता सुन आणी कारे दोन शब्द जुळत नाहीत; कागं म्हणायला पाहीजे पण कारे १०००% टक्के बरोबर)

(वरती वापरलेले "ती:" हे shortcut आहे "ती व्यकती:" याचे)

इथुनपुढे थोडीशी BIPs ची भाषा!!!

आता ही व्यक्ती गेट-टु ला येईल हे पक्के झाले.

ही व्यक्ती आहे - वैभव निंबाळकर!

Initials: वै.नि.

वैनि हा गावाकडे वहीनी या शब्दाचा अपभ्रंश!!!

वहीनी म्हणजे कुणाचीतरी सुन होयना!

पण इथे वैनि सुन नसुन जावई आहे.

Hence proved - मराठी भाषा वळवेल तशी वळते.

आता यात suspence कुठे आहे आहे पुढच्या blog चे...?

Blog चे sequence नंबर नाही बघीतला वाटते....

वाचत रहा....!